W listopadzie tego roku zakończyły się prace konserwatorskie i restauratorskie przy ruinach kaplicy palatium na Wyspie Ostrów Lednicki, gm. Łubowo. Relikty kaplicy o funkcji baptysterium i książęcego palatium na Ostrowie Lednickim, pochodzące z X wieku, ze względu na unikatowe walory historyczne i architektoniczne zostały objęte ochroną konserwatorską w formie wpisu do rejestru zabytków, na podstawie orzeczenia konserwatorskiego z 12.03.1930 r. Obszar Wyspy – Ostrów Lednicki, również wpisany do rejestru zabytków, wraz z najstarszym reliktem architektury Polan uznany został za Pomnik Historii na mocy Zarządzenia Prezydenta RP z  8 września 1994 roku.

Podjęte działania miały na celu zatrzymanie procesu destrukcji murów kamiennych oraz reliktów basenu południowego i gipsowych posadzek I i II fazy, ich zachowanie i zabezpieczenie. Przeprowadzono dezynfekcję mikrobiologiczną murów oraz oczyszczenie zapraw i kamieni z zabrudzeń i nawarstwień, zabezpieczono luźne fragmenty zapraw i kamieni za pomocą zaprawy gipsowo – wapiennej, zespolono spękane fragmenty zapraw. Luźne kamienie w dolnych partiach ściany południowo – wschodniego naroża wieży wymagały ponownego osadzenia na zaprawie wapiennej z dodatkiem trasu. W koronie muru oraz we wschodniej ścianie tzw. krypty usunięto współczesne zaprawy cementowe i zabezpieczono oryginalne zaprawy. Uzupełnień brakujących zapraw (gipsowo wapiennych z dodatkiem porowatych kruszyw) wymagał mur, wschodnia ściana krypty, filary, studzienka i klatki schodowe. Odchylenia muru kaplicy, dawniej zabezpieczone prętami żelaznymi, wzmocnione zostały wprowadzeniem dodatkowego muru kamiennego jako naturalnego podparcia. Wymieniono zużytą konstrukcję drewnianą podpierającą spękane ciosy stopnic na nową z niekorodującego metalu. Spękane gipsowe posadzki i półkrzyżowy basen chrzcielny, silnie zawilgocone w wyniku wcześniejszego osłonięcia folią zostały zabezpieczone przed dalszym niszczeniem i ponownie przykryte ziemią w celu utrzymania stabilnych warunków atmosferycznych.

Wybitne walory historyczne, architektoniczne, artystyczne oraz badawcze obiektu determinowały zakres prac ograniczających się do niezbędnego minimum ingerencji celem zachowania oryginalnej substancji zabytkowej.